Kaplica św. Jacka

Kaplica św. Jacka to gotycki budynek sprzed siedmiu wieków. Jako jedyny zachował się z dawnego zespołu klasztornego dominikanów. Zbudowany został XIV w. i na samym początku pełnił rolę kapitularza – miejsca, w którym odbywały się zebrania zakonników. W XVI w. przekształcono go na kaplicę pod wezwaniem św. Jacka Odrowąża. Pod jego posadzką znajduje krypta, w której najpewniej pochowano parę książęcą, zamieszkującą niegdyś Oświęcim – Władysława i Eufrozynę.

Ślady historii można zauważyć także wewnątrz kaplicy, np. w postaci epitafium z czarnego marmuru, poświęconego Mikołajowi z Mstowa, który poległ podczas potopu szwedzkiego. Na uwagę zasługuje również XIX-wieczny witraż, na którym umieszczony jest polski napis „Św. Jacek”, mimo że wykonany on został podczas zaborów przez pracownię z Innsbrucku. W XIX w. zakonnicy musieli opuścić tutejszy klasztor, a jego budynek zaczął pełnić rolę magazynu. Niedługo potem wykupiono go jednak od kupców żydowskich, a następnie – odrestaurowano.