Kościół św. Barbary i klasztor franciszkański

Franciszkanie przybyli do Żyliny na zaproszenie węgierskiego księcia Paula Esterházego. W I połowie XVIII w. wybudowali na skraju ówczesnego miasta kościół św. Barbary wraz z klasztorem. Sam kościół był pierwszą sakralną budowlą barokową w tej miejscowości. Oko przyciągają w niej organy, złożone tak naprawdę z dwóch instrumentów. Zarówno wielkie, jak i małe organy, zostały wykonane w XVIII w. Do dziś wykorzystuje się je podczas koncertów.

Kościół zyskał swoją patronkę najpewniej na cześć morawskiej hrabiny Barbory Schidinskiej, która przekazała na jego budowę dużą sumę pieniędzy oraz cyborium, czyli naczynie przeznaczone do przechowywania Najświętszego Sakramentu. Pod kościołem znajduje się podziemna krypta, w której pochowano wiele osób, m.in. tutejszego kata oraz polskiego księcia Piotra Sapiehę, który w II połowie XVIII w. zbiegł do Żyliny. W samym klasztorze franciszkańskim studiowało natomiast wiele znamienitych osobowości, m.in. kompozytor Edmund Pascha oraz barokowy pisarz Hugolín Gavlovič.